ಮಣ್ಣ ಬಯಕೆಗೆ ಬಾನು ಭುವಿ ಕೂಡಿರಲು...

ಸಿರಿಭುವಿಯು ಕರೆಯಲ್ಕೆ

ಕರಿಮೋಡ ಮಣಿದಿರಲ್

ಭರದಿ ಹಸುರೆದ್ದು ನೆಲ ನಲಿದಾಡಿದೆ|

ಉರಿಗಣ್ಣ ಶನಿಪಿತನು

ತೆರೆಮರೆಗೆ ಸರಿದಿರಲ್ 

ಗರಿಬಿಚ್ಚಿ ನುಲಿದಿಹುವು ನೆಮಲಿಗಳವು||

ಉಮೆರಮಣ ಶಿವ ತಾನು

ಸುಮಶರನ ಬಾಣಕ್ಕೆ

ಸಮವೀಯೆ ಹಣೆಗಣ್ಣ ತೆರೆದಂತೆಯೇ|

ಅಮದೃವಿನಭಿಷೇಕ

ವಮನುಭವಿಸೆ ಮನ ತಾ

ನು ಮುಗಿಲಿನಲಿ ಮಿಂಚುಗಳು ಕೋರೈಸಿವೆ||

ಹಸಿ ಸುಖದ ಹುಸಿ ಬದುಕು - ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬೇಕು!

ಉದಯಿಸದರುಣನ ಕಿರಣಗಳು

ಜಲಜಳ ಹೂವೆಸಳರಳಿಸಲು..

ಧರೆ ಹಸುರಿನ ಬಸಿರನು ಹೊದ್ದಿರದೆ

ತುಷಾರನ ತೃಷೆಯದು ತೀರಿಹುದು!

ಕಾಣದ ಕನಸಿನ ಕಿನ್ನರಿಯು-

ಆಡದೆ ಉದುರಿದ ಮುತ್ತುಗಳ..

ಮನ ಅರಿವೇ ಇಲ್ಲದೆ ಹೆಕ್ಕಿಹುದು!

ಮಾಸಿದ ಹರಕಲು ಅಂಗಿಯೊಳು,

ಬೆಚ್ಚನೆ ಬಚ್ಚಿಡುವಾತುರದಿ-

ತನ್ನನೆ ತಾ ಮೈ ಮರೆತಿಹುದು!

ನೋಟದ ಬಾಣವು ನಾಟದೆಯೇ

ಒಲುಮೆಯ ನೆತ್ತರು ಉಕ್ಕಿರಲು..

ಹಗುರ ನಗೆಯೊಂದು ನೆಗೆದಿರಲು

ಆಗದ ಗಾಯವು ಮಾಗಿಹುದು!

ಚಿಂತೆಯ ಚಿಂತೆಯಿಂದೇತಕದು

ಚಿತೆಯೇರುವತನs ಬೆಂಬಿಡದು ಅದು!
ಬಲ್ಲದ ಭವಿತದ ಲೋಭದಲಿ

ಇಂದಿನ ಕನಸನು ಕೆಡಿಸುವುದೇ?

ಜೀವನ ಪಯಣದ ಹಾದಿಯಲಿ

ಸೊನ್ನೆಯೆಲ್ಲವೂ ಕನಸಾಸ್ವಾದಿಸದೇ! 

ನಾ ಮಾಯೆಯೊಳಗೆ!

ಮಧುರ ಅಧರವ ತೆರೆದು
ಅಲರ ಶರ ಹೂಡುತಿಹೆ - ಅದು ಮಾಯೆ!

ಮಿಟುಕು ನೋಟದಲೆನ್ನ
ಸೆಟೆದು ನಿಲ್ಲಿಸುತಿಹೆ ನೀ - ಅದು ಮಾಯೆ!

ಗೆಜ್ಜೆಗಳಿಗುಲಿಯುವುದ
ಕಲಿಸುತಿಹೆ ನೀ - ಅದು ಮಾಯೆ!

ಮಂದ ಮಾರುತನ ಮೈಗೆ
ಗಂಧ ನೀ ಲೇಪಿಸಿಹೆ - ಅದು ಮಾಯೆ!

ರಾಗದೊಳು ಸ್ವರಗಳಿಗೆ
ಸಂಚಾರ ಕಲಿಸುತಿಹೆ ನೀ - ಅದು ಮಾಯೆ!

ನೇಸರನು ಉದಯಿಸಲು
ಕಿರಣದೊಲು ಕಾಣುತಿಹೆ ನೀ - ಅದು ಮಾಯೆ!

ಶಶಿಯು ತಾ ಶೋಭಿಸಲು
ನಗೆಯ ಬೆಳಕ ಕೈಗಡ ನೀಡಿಹೆ ನೀ - ಅದು ಮಾಯೆ!

ಈ ಭವಿಯ ಮನದ ಮುಡಿಗೆ
ಒಲವ ಭಾವದ ಹೂವ ಮುಡಿಸಿಹೆ ನೀ - ಅದು ಮಾಯೆ!

ಯಾವ ಛಾಯೆಯ ಭಯಕೋ ಕಾಣೆ ನಾ
"ಮಾಯೆ"ಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿರುವೆಯಾ ನೀ?